Kıyıda, soğuk suların hemen yukarısında, küçük önemsiz şemsiyelerden sadece biri
Gecenin karanlığında, sabahın ilk ışıklarında, gözlerimizdeki buğuda seçilmiyordu yeri
Rasgele seçtik, oturduk altına, gözlerimizde duman, içimizde ateş, mutluyduk deli gibi
Elektriği bol solgun bir aşka tanık oluyordu plajdaki hasır şemsiye uzun yıllardan beri
Kasabanın ışıkları yanıp sönüyor, dalgaların hışırtısı kuş cıvıltısına dönüyor
Sabahın ilk saatlerinde, mışıl mışıl uykudayken herkes, uykumuz bölünüyor
Bir yerlerde sahur, bir yerde sabah yürüyüşü, ellerim ellerine yöneliyor
Kalbimizdeki berraklığı, buğulu aşkımızı, ilk heyecanımızı plajdaki hasır şemsiye biliyor
Aytaç Özkütük
21.09.2007 // 21.08
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder