Dost hasreti çekenlere…
ÖL(D)ÜM
Dostlarım varmış benim, ben doğmadan önce,
Dostlarım oldu benim, ben öldükten sonra.
Şu dünyada her şeye sahip oldum
Ne var ki bir dosttan başka.
Umutlarım vardı benim, solmadan önce
Umutlarım oldu benim, ölüme yaklaştıkça
Ölüm kimine kara bir bulut olsa da
Umut vaat etti bana dünyada yaşadıkça
Dost ve umuttan yoksun yaşamak
Bunları birine anlatmaya çalışmak
Ve dostun olmayan birine açılmak
O kadar zordu ki ben ölene kadar…
Öldüm işte, her şey düzelecek
Dostlarım birden yanıma gelecek
Ve bir düş kırıklığı daha kalbimi delerek
Boşuna umutlanma diyecek.
Umutlarım tükendi bir bir
Ağlamak çaresi mi bunun
Yaşamak üstümde bir kir
Temizleyecek gücü var mı suyun?
Kaderime boyun eğmeye razıyım
Yeter ki dünya peşimi bıraksın
En kötüsüne bile hazırım
Bana daha iyisini aratsın.
Öldüm mü yaşıyor muyum bilmiyorum
Yalanlar hala yaşadığımı
Doğrularsa yaşamadığımı söylüyor bana.
Eğer doğrulara kulak veriyorsam
Yaşamadığımı kesinlikle seziyorum.
Aytaç Özkütük
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder