Biri çıksa beni uyandırsa
Ya da şaka olduğunu söylese olanların
Sözleri kulaklarımda yankılansa
İntihardan sonra hayatta kalanların
İçimden bir ses buraya kadarmış dese
Ya da delirdiğimi söylese kahkaha atarak
Baksa sevdiklerim, yüzümü görse
Dingin bir şokla, ciğerlerine iğneler batarak
Biri çıksa yanağımı okşasa
Gerçek yapsam tüm yalanları
Birileri hafızamdan silse
Yüreğimde iz bırakanları
Yeni hayata başlayacak olsam
Ya da ayrılsam bu dünyadan ebediyen
Bir daha denesem, Tanrı’dan güç alsam
Çığlıklarımı dindirmeye mütemadiyen
Biri çıksa sevgiyle yüzüme baksa
Ya da alıp götürse beni tüm şefkatiyle
Yüreğime kımıl kımıl aksa
Huzur ve mutluluk tüm hakikatiyle
Biri çıksa bana yardımcı olsa
Haykırmama tüm gerçekleri
Ya da biri gelse bana umursatmasa
Önyargıları, başıma gelecekleri
Üzülmeye gerek yok ki hiç
Mutlu değilim zaten ben burada
Vücudum betonarmeydi, ruhum kerpiç
Dayanamadı, yıkılıverdi Ankara’da
Elveda ailem, dostlar ve SEN
Sen ki hiç kimse tarafından bilinmeyen
Hayat tersine dönerdi benimle gelsen
Sen ki hiç kimse tarafından onay verilmeyen
AYTAÇ ÖZKÜTÜK
13.09.2007 // 22.47
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder