Güneş gibi parlayan gözlerin dokunuşlarını çektiğinden beri gözlerimden
Yazım kışa dönmüştü, baharım güze, öyle ki üşüyordum serinliğinden
Sıcak bir yuvada şömine başındaymışım gibi ısıtıyordu kalbin içimi
Zor bir karardı bu elbette, gitmek, kalmak, yapamıyordum seçimi
Yemyeşil denizlere dalıyordum hayatımı aydınlatan gözlerinle
Belki de beni itmemek için mücadele veriyordun kendi ellerinle
Bazen ruhumu okşuyor, bazense dövüyordun beni sözlerinle
Besliyordun ruhumu titizlikle baktığın gitar tellerinle
İlkbaharın arılı, kelebekli ezgilerini duyuyordum kışın
Denizden gelen dalga sesleriyle martılar ve senin ay ışığın
Toplamak sarı yaprakları yerden ve bir zevk verdiği buna alışılmışlığın
Doğanın bakireliğine ve donmuş sulara rağmen yüksek tuttuğun aşk ısın
Bitmiyor ve tekrar ediyor seninleyken, güzün, kışın ve tabi ki de yazın
Haydi bakalım kaderimize beraber, kesişmiş mi benimkiyle senin de alınyazın
Aytaç Özkütük
23.08.2007 01.00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder