Kendini bilmez çığlıklar yükseliyor zirvesi görünmez dağlarda
Sular haddini aşıyor, kavga ediyor balıklar nehirdeki ağlarda
Camlar ıslık çalıyor, yağmur sesi yok, çiviler çakılıyor duvarlarda
Isırgan otları acıkmış, ağustos böcekleri cırlıyor kış ayazında bağlarda
Kar taneleri bir tokmak gibi vuruyor ağlamaklı yoncalara
Kahkahalar atıyor içi içine sığmayan güller mahzun goncalara
Toprak kasıyor kendini titreyerek engel oluyor solucanlara
Hava aniden tıkanmışçasına iç çekiyor nefes vermiyor soluksuz canlara
Yerlere düşmüş obur kanatlarını ihtişamlı heyecanla çarpan kuşlar
Enerjisi bol merdivenlere bir şey ifade etmiyor gözü dönmüş yokuşlar
Serseri mantığın pençesinde pusu kurmuş yeni yetme buluşlar
Hayatı karartıp toprakla bütünleştiriyor,
Nasıl oluyor da kifayetsiz rüyalara daldırıyor şu mor yürekteki vuruşlar
Aytaç Özkütük
11.12.2007
02.39
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder