Mevsim Değiştirmek

Mevsim değiştirmek ne kolay
Bir günde mümkünmüş işte
Bambaşka yıldızları seyretmek
Farklı gökyüzünden
Binlerce kilometreyi kat edip
Ayırmak gecesini gündüzünden

Oysa bir dakika bile düşünmeden
Gitmekle bitmiyormuş olay
Kaderin değişmiş; kederin kalmış aynı
Gökyüzü değişse de aynıymış gözyaşı
Acın beklemiş seni, gittiğin yerdeymiş
Ve gitmeden açık adresini göndermiş:
Ayrılık sokağı, yalnızlığın yanıbaşı

Yani mevsim değiştirmek çok kolay
Ama yazın üşümekle bitmiyormuş olay...

Aytaç Özkütük
17.07.2017
17.35
Buenos Aires

Sildim

Sildim gözlerimin kenarından
Yüzlerce yıllık öyküyü
Yıktım ufuklarımı
Sakladım günbatımlarımı hıçkırıklarımdan
Ve duymak isteyip duyamadığım her sözünü
Sildim yavaşça kulaklarımdan

Ben her başladığım romanda
Kalemimin ucunda öldürdüm sevdiklerimi
Gözlerinden okuduklarımdan
Bildim bu sayfada biteceklerini
Süzülürken pişmanlığım yanaklarımdan
Sakladım hırçınlığımı yalnızlığımdan
Ve yazmak isteyip yazamadığım her cümlemi
Akıttım yavaşça şakaklarımdan

Aytaç Özkütük
18.06.2017
16.51
Nahçıvan

Bana mı Kalmış

Bana mı kalmış dört yapraklı yoncalar
Dillere destan sevdalar bana mı kalmış
Mahşer günü hesabımı sorsalar
Acıdan gayrı vurmak bana mı kalmış

Bana mı kalmış yazılmamış öyküler
Tertemiz dolu yürekler bana mı kalmış
Herkes bir ağızdan aynıyı öğütler
Öğütten yol kurmak bana mı kalmış

Bana mı kalmış senle dolan gözbebeklerim
Mutluluk gözyaşlarım sanki bana mı kalmış
Gönlümden düşer düşmez yar bildiklerim
Yeni hayaller kurmak bana mı kalmış

Aytaç Özkütük
06.06.2017
02.45
Nahçıvan

Capella ile Jüpiter

Bir zamanlar Capella’yı izlerdik
İçimizdeki ışığı tüketip
Semanın siyahından medet umarken…
Daha parlak on yıldızı es geçip
Capella’yı güneşimiz bellerdik

Az gelince on bir yıldızın ışığı
Kafamızı kaldırıp göklere dingince
Jüpiter’i keşfettik umulmadık zamanda
Ve ıssızca kayan yıldızların yanında
Deldiğini fark ettik karanlığı
O dahi buluta girip sönünce
Işıksızlıktı, bulduran aydınlığı

Şimdi söyle bakalım ey gezegen
Hangimiz daha büyüğüz bu evrende
Yahut hangimiz daha inatçı?
Ve sıkıysa haydi şimdi cevap ver
Sen ki koskoca Jüpiter
Senin ışığın mı benim aşkım mı
Hangisi önce biter?

Aytaç Özkütük
06.06.2017
01.52
Nahçıvan

Bülbüller

Bir sabah
Yokluğumla uyandığında bülbüller
Belki daha coşkulu gürler
Yahut sessizliğe gömülürler

Oysa güller
Alışırlar benizsizliğime
Hem de öyle birdenbire
Çünkü bilirler
Bir kuş tüyü kadar derdi bile
Kaldıramayacağımı ellerimle
Hiç dönmemecesine geriye
Ve hiç sönmeyeceğini bile bile
Ateşlere yürüdüğümü bilirler

Bir gece
Yokluğumla uyuduğunda bülbüller
Ve sırlarını tomurcuklarına hapsedip
Açmaktan korkan argın güller
Rüyalarında ansızın bir bir ölürler

Aytaç Özkütük
05.06.2017
01.32
Nahçıvan

Dere

Bir kıvılcım düşmeye görsün
Küskün balıkların sessizce yüzdüğü
Durgunluğun kol gezdiği
Sopsoğuk ve suyu bulanık dereye

İşte o zaman
Ne küskünlük kalır
Ne soğukluk
Ve bulanık su oluk oluk
Birden bire yol alır
Soramadan nereye

Bir kıvılcım düşmeye görsün yüreğime
Kaçmasın diye tüm balıklar
Sıçramasın diye alevim gözlerine
Yandığımı söyleyemem sevdiğime

Aytaç Özkütük
22.05.2017
00.46
Nahçıvan

Delilik

Bir delilik sarsa şimdi
Belki bir dakika sürecek
Ve hayat akıllılarla belli ki
Kaldığı yerden devam edecek

Pencerenin önünden bir güzel geçecek yine
Biri umarsızca aşık olacak belki diğerine
Gözyaşları akmaya
Şimşekler çakmaya
Kasırgalar çıkmaya devam edecek
Oysa sen bir dakikalığına mutlu ol diye
Ölüm ömrü kurtarmaya yetmeyecek

Bir delilik sarsa şimdi
Bir dakika bile sürmez belki
Bir ömür silinmeyen gözyaşı
Bir ölümle silinmez belli ki

Aytaç Özkütük
17.05.2017
23.52
Nahçıvan

Dert

Bütün sihirler bozuldu
Dalında çürüdü kırmızı elmalar
Güller açmaktan yoruldu
Ve kurudu birden tomurcuklar

Açtım bugün gönlümün penceresini
Baktım dışarıda her şey normal
Örtünce hayallerimin perdesini
Kalmadı senden başka gül cemal

Derdin sardı yılan gibi boğazımı
Bir nefes dahi istesem, biliyorum haram
Ve bir ah desem belki, çok daha acı
Ağladıkça büyüyecek artık yaram

Kuşlar bildi
Ama uçuramadılar haberini
Balıklar öldü
Oysa hepsi bakışlarımı
Ölmeden önce gördü

Şimdi ben konuşsam sadece
Ne çürümüş elmalar kızaracak yeniden
Ne açacak güllerin tomurcukları
Biliyorum belki bundan böyle her gece
Ben yanarken içten içe gizliden
Seni söndürecek başka aşk yağmurları

Bir derdim var yastığımla her gece
Bu tayfun, bu deprem, bu yangınla içimde
Uyumak zorundayım sessizce
Ve gerekirse
Ölümüne

Aytaç Özkütük
14.05.2017
22.53
Nahçıvan

Tutsak

Bir suya hasretti sevdam
Yanmayı yeğleyenler gibi
Ateşlere yürüdüm

Ve bir sana bağlıydı davam
Mahpusa boyun eğenler gibi
Parmaklıklarla çürüdüm

Sustum
Çünkü gözlerin
Ve birkaç kelime dökülen dilinden
Çıkartacak oluyordu beni
Tutsak düştüğüm o yerden
Ama ben,
Tüm hislerimle derinden
Haykırdım sessizliğimi
Her şey belliydi gözlerimden

Aytaç Özkütük
07.05.2017
02.10
Nahçıvan

Pervaz

Penceremin pervazında biriktiriyorum umutları
Kimi yitip gidiyor akşamın serinliğinde
Kimi kanatlanıyor semanın derinliğinde
Oysa biri var ki
Ne yazık ki baki
Ölmemek için ellerinde
Perdeyi örtüyorum sabahları

Yüreğimin ayazında yakıyorum hayallerimi
Kimi külleniyor alevlerin ardında
Kimi donuyor ellerimin soğuğunda
Ancak biri var ki
Hepsinden afaki
Esir olmak pahasına zindanında
Çekemiyorum katiyen gözlerimi

Çoktan esir düşmüşüm oysa biliyorum
Bu zamansız uçurumun kenarında
Bir adımlık yer kalmadı görüyorum
Düşmekten değil belki ama,
Üşümekten korkuyorum yokluğunda
Ve imkânsızsın oysa biliyorum
Fakat sensizlik bile olsa uğrunda
Koşarak sonsuzluğa yürüyorum

Aytaç Özkütük
06.05.2017
00.37
Nahçıvan

Otuz Yıldır

Biz otuz yıla neler sığdırmışız
Şimdi aklımızda bile kalmamış çocukluğumuz
Ne defterler bitmiş
Kapağını bile açmadan saklamışız
Belki bugün en çok özlem duyduğumuz
Her şey birer birer yitmiş
Oysa unuttuğumuz bir tek şey varmış
Aylanarmış düşmanımız, dostumuz
Ve tek gerçekliğimiz, yalnızlığımız
Ama bile bile her defasında
Aşk bacayı yeniden sarmış
Ve dumanında boğulmuş saflığımız

Biz otuz yıldır kimler olmadan yaşamışız
Şimdi umurumuzda mıymış ilk aşkımız
Ne kalemler tükenmiş
Yenilerine uzanmış ellerimiz
Bugüne kadar en çok sevdiklerimiz
Acıymış, hasretmiş, kedermiş
Gülü, gülmeyi bırakmışız bir kenara
Canımızı yakanların hepsi birer dikenmiş

Biz otuz yıldır ne beyhude yaşamışız
Ve kim bilir buna ne kadar dayanacağız
Ne mendiller kirlenmiş
Fakat ders almak için beyhude yaşlarımızdan
Hepsini yıkamadan saklamışız
Ve kim bilir daha ne kadar ağlayacağız
Ve o mendilleri ne kadar saklayacağız

Aytaç Özkütük
29.04.2017
12.22
Nahçıvan

Nisan

Yine bir nisan
Toprak sanki benden alıyor enerjisini
Ve ağaçları gözyaşlarım suluyor sanki
Renklerimi çalıyor çiçekler yavaş yavaş
Biliyorum hiç olmayacak şeyler oluyor
Ama yüzüm baharla ansızın soluyor

Sonra sen geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm kutsallığınla, tüm günahkârlığınla sen
Bendeyse vurdumduymaz ani bir telaş
Çok daha mutlu ediyorsun beklediğimden

Baharsa çıkıp gidiyor aklımdan
Bir nebze olsun kendime geliyorum
İlk mi son mu bu bilmiyorum
Sonra oturup masaya kağıt kalemle arkadaş
Dem vuruyorum gizlice sensizliğimden
İsmini hiç zikretmiyor
Çehreni zihnimden hiç silmiyorum

Çünkü hep geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm saflığınla ve tüm bihaberliğinle sen
Sen geçtikçe gün geçtikçe yaşamayı unutuyorum
Unutuyorum ve utanıyorum sessizliğimden

Aytaç Özkütük
27.04.2017
23.22
Nahçıvan

Dahası Yok

Bir piyano eşliğinde başlıyor en sevdiğim şarkı
Çalan eller bir hayalete ait gecenin karanlığında
Bense gerçekmiş gibi kaptırıp kulağımı heyecanıma
Susuz, sessiz, yorumsuz
Dinliyorum
Suskunluğumu bir bıçak gibi kesmesini bekliyorum
Oysa bir anda ortak oluyor suskunluğuma
Dahası yok
Işıksız, hayalsiz, umutsuz
Bir dert deryasında inliyorum

Aytaç Özkütük
26.04.2017
22.49
Nahçıvan

Yetmedi

Yetmedi dize getirdiğim karanlıklar
Ne mumları söndürdü
Titrek umutlarımın güçlü rüzgârları
Satırlar
Sevdalar
Sazlar, sözler yetmedi
Ne şiirleri sildirdi
Ne notaları susturdu
Ne yeminleri bozdurdu
Oysa ümitlerim hiç yitmedi

Yetmedi suya bıraktığım sessiz kelimeler
Sustuklarım
Söylediklerim
Ve bile bile tüm imkânsızlıkları
Sevişini beklediklerim bitmedi
Bildim ki o hoyrat çöl fırtınaları
Ne yaşları kuruttu
Ne acıları soğuttu
Ne ateşleri kül etti
Sevmekten vazgeçmeme yetmedi

Aytaç Özkütük
24.04.2017
23.41
Nahçıvan

Tesadüf

Bir tesadüf yüzümdeki tebessüm
Baharın gelmesi yalnızca bir tesadüf
Yeşerdi gözlerimde zaten yapraklar
Güneşin açması da tesadüf
Tamamen bir tesadüf hem de
Çünkü ışığın mesken tuttu yüzümde
Ve aniden dağıldı bulutlar

Tesadüf...
Çağlayandaki coşkunluk
Semadaki suskunluk
Hepsi, hepsi birer tesadüf
Karlar eridi oysa çoktan
Çığlar art arda düştü
Kuşlar yüreğime üşüştü
Cıvıltılar bile tesadüf
Baharın gelmesi,
O da bir tesadüf sadece
Çünkü rengârenk çiçeklerin bile
Her biri çalıntıymış bu aşktan

Aytaç Özkütük
22.04.2017
19.39
Erzurum

Göçmen Kuşları

Oldu da göçtük bambaşka bir kente
Gözlerimizde duman, acımız yaman
Tanıdık birkaç sözle memlekette
Yahut derin bir sessizlikle gurbette
Hasret bulutları havayı sardığı zaman
Beklerdi ağacın kurumuş dalları
Ölümden dönen göçmen kuşları

Aytaç Özkütük
21.04.2017
22.07
Erzurum

Şişede Bir Gemi

Şişede bir gemi
Gemide bir dert
Deniz sanıyor ki
Dert geminin derdi
Oysa kaptan için besbelli
Hava oldukça sert
Ve mevzu alabildiğine derin
Lakin yalnız şişe biliyor dilini
Geminin taşıdığı derdin

Aytaç Özkütük
18.07.2017
23.17
Nahçıvan

Kazansan da Kaybetsen de

Kaybetmeye devam edeceksin,
Önce hep senin olanları,
Sonra sonradan kazanılanları…
Yaşamaya devam ettikçe,
Kaybetmeye devam edeceksin!
Kaybınla kazancın arasındaki en büyük farkın,
Kaybetmeye alışmak olduğunu göreceksin.
Ve bir gün ben de kazanırım diye,
Kaybettiklerini görmezden geleceksin.
Belki işte tam da o gün
Gözyaşlarını dindireceksin…
Ama ne yaşarsan yaşa,
Ve kaybetsen de ve hatta kazansan bile,
Ağlamaya devam edeceksin.
Ama bileceksin ki her daim,
Gözyaşı dökebilecek kadar temizse yüreğin,
Kaybettiklerinin bile
Bir zamanlar senin olmasıyla yetineceksin.

Aytaç Özkütük
11.04.2017
23.25
Nahçıvan

Dokuz

Kedilerin yaşamak için dokuz hakkı var
Ve doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar
Ben ancak dokuz doğurabilirim mutluluk için
Ama yine mutlu değilim, niçin?
Çünkü onsuz bir mana taşımıyor dünya
Yani düşmedikçe iki rakam yan yana
Veda edemezsin yalnızlığına
Çünkü dokuz harfli olan yalnızlık
Yalnızlık olmazdı onla olsa

Aytaç Özkütük
25.03.2017
14.47
Nahçıvan

Kadeh

Önce birkaç kadeh geçirip boğazından
Pervasızca kederlerine gülüyorsun
Ve sonra götürüp birkaçını daha
Pişmanlıklarınla ölüyorsun

Yalnızlığın dinmiyor yudumların sayısıyla
Gözlerin aramıyor senin olmayanları
Çünkü yüreğin zaman içinde fazlasıyla
Alışıyor tüm varlıkların yokluğuna
Biliyorsun elde edemeyeceğini hiçbir zaman
Seni adeta bir pas gibi
Hayatından söküp atanları
Ya da hiçbir zaman senin olmayanları
İşte o yüzden gülüyorsun pervasızca
Ağlanacak halini biliyorsun
Ama içine sindirip o yüklü derdini
Ne anlatabiliyor ne ağlayabiliyorsun

Aytaç Özkütük
09.03.2017
22.02
Nahçıvan

Otel Odası

Karanlık bir otel odasında
Yastığa değiyor ellerim şiirimi yazarken
Bir yandan başka bir ülkede sokak sesleri
Fısıldarken anadilimdeki kelimeleri
Bir yandan yalnızlığına ortak ediyor beni
Beni yalnız koyup gitmiş eski sevgili
İşte şimdi yakıp ışıkları birden bire
Ve sokağa atıp kendimi
Her dilde konuşmanın tam vakti
Öylece susmak yerine

Aytaç Özkütük
04.03.2017
19.58
Bakü

Sonsuzluk

Bir yanlışlık olmuş aslında
Sımsıcak elleriyle tutup yakamdan
Döndürecek birini beklemiyordum
Uçurumdan
Çünkü yanlış kalmış aklımda
Bir çift soğuk elin bile
Kenetlenip ölesiye
Korkusuzca, ağlamadan
Mutlu gözlerle delirmişçesine
Bir pay alabileceğini ummuştum
Sonsuzluğumdan

Yollar, yalnızken tatlıymış aslında
Sevda, sevgili olmadan
Güneş, ellerimi
Gözyaşları gözlerimi yakmadan
Her şey ürkütürmüş benzerini
Ama bu gerçeğe ne yazık ki
Bir istisna varmış aslında
Sonsuzluk yaşanmıyormuş
Sonu tatmadan

Aytaç Özkütük
26.02.2017
22.53
Nahçıvan

Kara Umut

Bana yağmur değil
Bulut lazım
Sırf hayallerimin üzerinde uçarken
Dinlenebilmek için
Bembeyaz ve yumuşak yataklarda
Ve sessizce yürürken sokaklarda
Bana bulut lazım sadece
Saklanıp arasına ansızın
Hayallerimi izlemek için gizlice

Kısaca söylemek gerekirse
Bana yağmur değil
Bulut lazım
Çünkü ağlamak için bile
Kara bir umut lazım

Aytaç Özkütük
16.02.2017
00.36
Nahçıvan

Güneş

Güneş varsa umut vardır
Gözden uzak diye üzülme
Sen onu görmesen bile
Işığı hissedip gülümse
Gönülden uzak düştüğünde
Seni üzdüğünün farkındadır
Belki bir bulutun ardındadır
Saklanmıştır sadece
Gözyaşlarını görmesin diye

Aytaç Özkütük
12.02.2017
16.29
Nahçıvan

Susuyorsun

Dostlarını bekliyorsun
Hiç tanımadığın şehrin
Kâh aydınlık kâh karanlık
Geniş mi geniş ve upuzun
Sokak köşelerinde

Susuyorsun
Aslında hiç tanımadığın insanların gülen gözlerinde
Hiç gelmeyecek dostlarını buluyorsun
Sonra ardına dönüp gidiyorsun
Hava çok soğuk
Ve sen yüreğinde burukluk
Ve yüzünde kocaman tebessümle
Yeni bir dünyaya doğuyorsun

Sevdalarını arıyorsun
Ve hatta seni bırakıp gidenlerin
İzlerini sürüyorsun hasretle
Her şeyi geride bıraktığın o şehirde
Ellerini çoktan unutmuş olsan bile

Susuyorsun
Aslında hiç tanımadığın insanların sıcak kalplerinde
Hiç yaşanmayacak sevdalarını buluyorsun
Sonra içine kapanıyorsun
Hava çok soğuk ve puslu
Ve sen hem genç hem yaslı
Ve dilinden düşmeyen ümitlerinle
Yeniden kendine geliyorsun

Susuyorsun
Çünkü haykırdığında dahi düşündüklerini
Sen dahi duymayacaksın yankılandığını
Kalabalıkta dopdolu yaşarken yalnızlığını

Susuyorsun
Çünkü döndürmeye çabalarken gidenleri
Hak ettiği gibi yaşayamayacaksın bu güzel yeri
Hatta gerçeği bir gün sen bile fark edeceksin
Ama fark etsen dahi
Hep senin olmayanları özleyeceksin
İşte o yüzden susuyorsun

Aytaç Özkütük
11.02.2017
16.31
Nahçıvan

Hayal Duvarı

Öyle resimler asmışlar ki hayal duvarıma
Başımı çeviresim gelmiyor renksiz dünyaya
En azından gözlerim dolu, yüreğim boş değil
Ve en azından ruhum acı gerçekle sarhoş değil

Aytaç Özkütük
08.02.2017
21.50
Nahçıvan

Gittim

Gittim
Oysa birkaç zaman evvel
Tüm gidenlerin ardından
Bizzat “gitme” demiştim
Şimdi kıştan bahara eserken yel
Ve uz bir diyarda uzakken anılarımdan
“Gitme” diyen birini beklemiştim

Gittim
Değişen hiçbir şey olmadı
Çünkü ben giderken
Benliğimi de getirdim
Oysa “gitme” diyeni beklemek yerine
Kendime “gelme” demeliydim

Aytaç Özkütük
04.02.2017
23.55
Nahçıvan