Nisan

Yine bir nisan
Toprak sanki benden alıyor enerjisini
Ve ağaçları gözyaşlarım suluyor sanki
Renklerimi çalıyor çiçekler yavaş yavaş
Biliyorum hiç olmayacak şeyler oluyor
Ama yüzüm baharla ansızın soluyor

Sonra sen geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm kutsallığınla, tüm günahkârlığınla sen
Bendeyse vurdumduymaz ani bir telaş
Çok daha mutlu ediyorsun beklediğimden

Baharsa çıkıp gidiyor aklımdan
Bir nebze olsun kendime geliyorum
İlk mi son mu bu bilmiyorum
Sonra oturup masaya kağıt kalemle arkadaş
Dem vuruyorum gizlice sensizliğimden
İsmini hiç zikretmiyor
Çehreni zihnimden hiç silmiyorum

Çünkü hep geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm saflığınla ve tüm bihaberliğinle sen
Sen geçtikçe gün geçtikçe yaşamayı unutuyorum
Unutuyorum ve utanıyorum sessizliğimden

Aytaç Özkütük
27.04.2017
23.22
Nahçıvan