Otuz Yıldır

Biz otuz yıla neler sığdırmışız
Şimdi aklımızda bile kalmamış çocukluğumuz
Ne defterler bitmiş
Kapağını bile açmadan saklamışız
Belki bugün en çok özlem duyduğumuz
Her şey birer birer yitmiş
Oysa unuttuğumuz bir tek şey varmış
Aylanarmış düşmanımız, dostumuz
Ve tek gerçekliğimiz, yalnızlığımız
Ama bile bile her defasında
Aşk bacayı yeniden sarmış
Ve dumanında boğulmuş saflığımız

Biz otuz yıldır kimler olmadan yaşamışız
Şimdi umurumuzda mıymış ilk aşkımız
Ne kalemler tükenmiş
Yenilerine uzanmış ellerimiz
Bugüne kadar en çok sevdiklerimiz
Acıymış, hasretmiş, kedermiş
Gülü, gülmeyi bırakmışız bir kenara
Canımızı yakanların hepsi birer dikenmiş

Biz otuz yıldır ne beyhude yaşamışız
Ve kim bilir buna ne kadar dayanacağız
Ne mendiller kirlenmiş
Fakat ders almak için beyhude yaşlarımızdan
Hepsini yıkamadan saklamışız
Ve kim bilir daha ne kadar ağlayacağız
Ve o mendilleri ne kadar saklayacağız

Aytaç Özkütük
29.04.2017
12.22
Nahçıvan