Penceremin pervazında biriktiriyorum umutları
Kimi yitip gidiyor akşamın serinliğinde
Kimi kanatlanıyor semanın derinliğinde
Oysa biri var ki
Ne yazık ki baki
Ölmemek için ellerinde
Perdeyi örtüyorum sabahları
Yüreğimin ayazında yakıyorum hayallerimi
Kimi külleniyor alevlerin ardında
Kimi donuyor ellerimin soğuğunda
Ancak biri var ki
Hepsinden afaki
Esir olmak pahasına zindanında
Çekemiyorum katiyen gözlerimi
Çoktan esir düşmüşüm oysa biliyorum
Bu zamansız uçurumun kenarında
Bir adımlık yer kalmadı görüyorum
Düşmekten değil belki ama,
Üşümekten korkuyorum yokluğunda
Ve imkânsızsın oysa biliyorum
Fakat sensizlik bile olsa uğrunda
Koşarak sonsuzluğa yürüyorum
Aytaç Özkütük
06.05.2017
00.37
Nahçıvan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder