Bütün sihirler bozuldu
Dalında çürüdü kırmızı elmalar
Güller açmaktan yoruldu
Ve kurudu birden tomurcuklar
Açtım bugün gönlümün penceresini
Baktım dışarıda her şey normal
Örtünce hayallerimin perdesini
Kalmadı senden başka gül cemal
Derdin sardı yılan gibi boğazımı
Bir nefes dahi istesem, biliyorum haram
Ve bir ah desem belki, çok daha acı
Ağladıkça büyüyecek artık yaram
Kuşlar bildi
Ama uçuramadılar haberini
Balıklar öldü
Oysa hepsi bakışlarımı
Ölmeden önce gördü
Şimdi ben konuşsam sadece
Ne çürümüş elmalar kızaracak yeniden
Ne açacak güllerin tomurcukları
Biliyorum belki bundan böyle her gece
Ben yanarken içten içe gizliden
Seni söndürecek başka aşk yağmurları
Bir derdim var yastığımla her gece
Bu tayfun, bu deprem, bu yangınla içimde
Uyumak zorundayım sessizce
Ve gerekirse
Ölümüne
Aytaç Özkütük
14.05.2017
22.53
Nahçıvan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder