Bir sabah
Yokluğumla uyandığında bülbüller
Belki daha coşkulu gürler
Yahut sessizliğe gömülürler
Oysa güller
Alışırlar benizsizliğime
Hem de öyle birdenbire
Çünkü bilirler
Bir kuş tüyü kadar derdi bile
Kaldıramayacağımı ellerimle
Hiç dönmemecesine geriye
Ve hiç sönmeyeceğini bile bile
Ateşlere yürüdüğümü bilirler
Bir gece
Yokluğumla uyuduğunda bülbüller
Ve sırlarını tomurcuklarına hapsedip
Açmaktan korkan argın güller
Rüyalarında ansızın bir bir ölürler
Aytaç Özkütük
05.06.2017
01.32
Nahçıvan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder