Küçük bir çocuğun eline verilmiş oyuncak gibi
Hayalleri körüklüyor ateşe düştüğünden beri
Her zamankinden hareketli, biraz daha deli
Umursamıyor somut mekânları, uygun yeri
Kendine gelmesi zaman alıyor, diriliyor yeni yeni
Kocaman çığları sığdırdığım küçücük kırmızı yoldaşımsın
Kulak asmıyorsun bana, üzülsem de dinlemiyorsun beni
Ne acılarımı, ne sevdalarımı ne yaşantılarımı verebiliyorsun geri
Evet, yüreksin sen, zayıfsın, güçlüsün, şaşırmam, ne yapsan yeri!
Aytaç Özkütük
05.01.2008
22.59
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder