Yazgı

Sustum
Uzun uzun anlatmaya kudretim kalmadı savaşlarımı
Bildim, bir şeyler vardı bildim hep, kendimle

Sustum
O diğerlerinden bir farkı olmayan yüreğim isyan etti bana
Belki de farklı olmadığını düşündüğüm için meydan okudu
Anladım, farklıydı besbelli, bir derdi vardı benimle

Yazdım
İçimden gelenler hayatımdan çıkıp gitmesin diye
Sanki hayattan çıkıp gitmek istemezmişçesine
Anlamaya çalıştım içerideki kalabalığı yazdıklarımdan
Okudum, sonsuzluğa mahkum edilmiş kederimle

Ağladım
Ne uğruna akıttığımı sonradan unuttuğum gözyaşlarıyla
Bir tebessüm kalsın istedim gözlerimdeki kırmızılığım
Ellerimi yüzüme götürdükçe silmek için yaşlarımı
Kendini daha bir fazla hissettirdi yalnızlığım
Bağırdım hıçkıra hıçkıra titreyerek son nefesimle

Yoruldum
Çekişmelerin gölgesinde yaşamak zorunda kaldığım hayattan
Kendime söz geçiremediğim yaşanmışlıklardan bir de
Aklımın ücra köşelerinde kalmış anıların etkisi,
Günahlarımın pençesinde kalmış duyguların tortusundan
En fazlası da yorulmaktan, yorgunluğumu atmaya çalışmaktan

Yoruldum
Hala bahçenin etrafına çevrilmiş bir çit gibi durabiliyorsam
Aşktandır, sevdadan ya da sevgiden
Sevdim
Kurtulsam keşke geri kalan tüm yazgıdan

Aytaç Özkütük
04.05.2009
20.28