Önceleri bir meşe ağacıymış
Islanmış, üşümüş soğuklarda
Kendini hep yalnız sanmış
Eğilip bükülmüş fırtınalarda
Bir gün birkaç adam gelmiş
Korkmuş, kaçacak yer aramış ormanda
Adamlar her yerini delmiş
Boyun eğmek tek yolmuş o anda
Mahzun meşeden kapılar yapılmış
Dolaplar, koltuklar her salonda
Parçalarına özenle bakılmış
Yine de artmış bir kenarda
Kalan parçalar boşta bekletilmiş
Büyüklü küçüklü, alanlarda
Her birine kazık adı verilmiş
Atılmak için bana bu dünyada
Sevgili meşe çok üzülmüş
Üzülme, senin suçun yok bunda
Bu dünyanın her yerinde görülmüş
Ne önemi var kazık atmışlar bana
Aytaç Özkütük
02.01.2009
01.50
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder