Aşkı köküne kadar tüketmiştik biz o sahilde
Fırsat kalmamıştı tazecik dalların yeşermesine
Kendi ellerimizle deşmiştik yabancı yüreklerimizi
Yiyememiştik o sahilde tükenen aşkın meyvelerini
Bir portakal gibi uzaktan kokusu geliyor o sahilin
Göz alıcı rengiyle yakıyor turuncu güneş içimi
Adeta muz kabuğunda kayıyorum sarı kumsalında denizin
Çilek gibi iz bırakıyorsun, tatlandırıyorsun dilimi
Hepsi bir hayal uğrunda bir bir kurulan
Soruyorum bazen ya kök salsaydı bu ağaç
Çürürdü meyvelerimiz tereddüt etmeden bir an
Değişmezdi kader, ne ben doyardım ne sen kalırdın aç
Yeni filizler dikmeye çalışıyorum bahçeme
Alışılmadık meyvelerin tadı tatmin etmiyor
O şeftali tenin zihnime yerleştikçe
Yasak meyveler bile cazip gelmiyor
Aşkı köküne kadar tüketmiştik biz o sahilde
Eğer fırsat verseydin tazecik dalların yeşermesine
Kök salacaktı yüreklerimiz tek bir ağacın dibinde
Yeni kökler salınacaktı aşkımızın meyvesine
Aytaç Özkütük
17.01.2009
02.40
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder