Otuz Yıldır

Biz otuz yıla neler sığdırmışız
Şimdi aklımızda bile kalmamış çocukluğumuz
Ne defterler bitmiş
Kapağını bile açmadan saklamışız
Belki bugün en çok özlem duyduğumuz
Her şey birer birer yitmiş
Oysa unuttuğumuz bir tek şey varmış
Aylanarmış düşmanımız, dostumuz
Ve tek gerçekliğimiz, yalnızlığımız
Ama bile bile her defasında
Aşk bacayı yeniden sarmış
Ve dumanında boğulmuş saflığımız

Biz otuz yıldır kimler olmadan yaşamışız
Şimdi umurumuzda mıymış ilk aşkımız
Ne kalemler tükenmiş
Yenilerine uzanmış ellerimiz
Bugüne kadar en çok sevdiklerimiz
Acıymış, hasretmiş, kedermiş
Gülü, gülmeyi bırakmışız bir kenara
Canımızı yakanların hepsi birer dikenmiş

Biz otuz yıldır ne beyhude yaşamışız
Ve kim bilir buna ne kadar dayanacağız
Ne mendiller kirlenmiş
Fakat ders almak için beyhude yaşlarımızdan
Hepsini yıkamadan saklamışız
Ve kim bilir daha ne kadar ağlayacağız
Ve o mendilleri ne kadar saklayacağız

Aytaç Özkütük
29.04.2017
12.22
Nahçıvan

Nisan

Yine bir nisan
Toprak sanki benden alıyor enerjisini
Ve ağaçları gözyaşlarım suluyor sanki
Renklerimi çalıyor çiçekler yavaş yavaş
Biliyorum hiç olmayacak şeyler oluyor
Ama yüzüm baharla ansızın soluyor

Sonra sen geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm kutsallığınla, tüm günahkârlığınla sen
Bendeyse vurdumduymaz ani bir telaş
Çok daha mutlu ediyorsun beklediğimden

Baharsa çıkıp gidiyor aklımdan
Bir nebze olsun kendime geliyorum
İlk mi son mu bu bilmiyorum
Sonra oturup masaya kağıt kalemle arkadaş
Dem vuruyorum gizlice sensizliğimden
İsmini hiç zikretmiyor
Çehreni zihnimden hiç silmiyorum

Çünkü hep geçiyorsun gözlerimin önünden
Tüm saflığınla ve tüm bihaberliğinle sen
Sen geçtikçe gün geçtikçe yaşamayı unutuyorum
Unutuyorum ve utanıyorum sessizliğimden

Aytaç Özkütük
27.04.2017
23.22
Nahçıvan

Dahası Yok

Bir piyano eşliğinde başlıyor en sevdiğim şarkı
Çalan eller bir hayalete ait gecenin karanlığında
Bense gerçekmiş gibi kaptırıp kulağımı heyecanıma
Susuz, sessiz, yorumsuz
Dinliyorum
Suskunluğumu bir bıçak gibi kesmesini bekliyorum
Oysa bir anda ortak oluyor suskunluğuma
Dahası yok
Işıksız, hayalsiz, umutsuz
Bir dert deryasında inliyorum

Aytaç Özkütük
26.04.2017
22.49
Nahçıvan

Yetmedi

Yetmedi dize getirdiğim karanlıklar
Ne mumları söndürdü
Titrek umutlarımın güçlü rüzgârları
Satırlar
Sevdalar
Sazlar, sözler yetmedi
Ne şiirleri sildirdi
Ne notaları susturdu
Ne yeminleri bozdurdu
Oysa ümitlerim hiç yitmedi

Yetmedi suya bıraktığım sessiz kelimeler
Sustuklarım
Söylediklerim
Ve bile bile tüm imkânsızlıkları
Sevişini beklediklerim bitmedi
Bildim ki o hoyrat çöl fırtınaları
Ne yaşları kuruttu
Ne acıları soğuttu
Ne ateşleri kül etti
Sevmekten vazgeçmeme yetmedi

Aytaç Özkütük
24.04.2017
23.41
Nahçıvan

Tesadüf

Bir tesadüf yüzümdeki tebessüm
Baharın gelmesi yalnızca bir tesadüf
Yeşerdi gözlerimde zaten yapraklar
Güneşin açması da tesadüf
Tamamen bir tesadüf hem de
Çünkü ışığın mesken tuttu yüzümde
Ve aniden dağıldı bulutlar

Tesadüf...
Çağlayandaki coşkunluk
Semadaki suskunluk
Hepsi, hepsi birer tesadüf
Karlar eridi oysa çoktan
Çığlar art arda düştü
Kuşlar yüreğime üşüştü
Cıvıltılar bile tesadüf
Baharın gelmesi,
O da bir tesadüf sadece
Çünkü rengârenk çiçeklerin bile
Her biri çalıntıymış bu aşktan

Aytaç Özkütük
22.04.2017
19.39
Erzurum

Göçmen Kuşları

Oldu da göçtük bambaşka bir kente
Gözlerimizde duman, acımız yaman
Tanıdık birkaç sözle memlekette
Yahut derin bir sessizlikle gurbette
Hasret bulutları havayı sardığı zaman
Beklerdi ağacın kurumuş dalları
Ölümden dönen göçmen kuşları

Aytaç Özkütük
21.04.2017
22.07
Erzurum

Şişede Bir Gemi

Şişede bir gemi
Gemide bir dert
Deniz sanıyor ki
Dert geminin derdi
Oysa kaptan için besbelli
Hava oldukça sert
Ve mevzu alabildiğine derin
Lakin yalnız şişe biliyor dilini
Geminin taşıdığı derdin

Aytaç Özkütük
18.07.2017
23.17
Nahçıvan

Kazansan da Kaybetsen de

Kaybetmeye devam edeceksin,
Önce hep senin olanları,
Sonra sonradan kazanılanları…
Yaşamaya devam ettikçe,
Kaybetmeye devam edeceksin!
Kaybınla kazancın arasındaki en büyük farkın,
Kaybetmeye alışmak olduğunu göreceksin.
Ve bir gün ben de kazanırım diye,
Kaybettiklerini görmezden geleceksin.
Belki işte tam da o gün
Gözyaşlarını dindireceksin…
Ama ne yaşarsan yaşa,
Ve kaybetsen de ve hatta kazansan bile,
Ağlamaya devam edeceksin.
Ama bileceksin ki her daim,
Gözyaşı dökebilecek kadar temizse yüreğin,
Kaybettiklerinin bile
Bir zamanlar senin olmasıyla yetineceksin.

Aytaç Özkütük
11.04.2017
23.25
Nahçıvan