Direnişi başlattıkça içimde
Meydan okuyor bana yeni engeller
Toplamışken cesareti kendimde
Kırıyor arzularımı üstüme gelenler
Çocukluğumu özler dururum hep
Oynadığım saklambaçta huzur bulurum
Ne zaman olsa oyundan kaçmam için bir sebep
Korkusuzca ebenin karşısında dururum
Gençliğimi arayıp durdum büyük kalabalıklarda
Benle saklambaç oynadığını fark etmedim hiç
Küçücük bir böcek misali uçuşan sazlıklarda
Beni her yöne çekmeye çalışanlardaydı suç
Direniş başlatmaya vardı cesaretim bir zamanlar
Ne yaşam sevinci ne hayatın anlamı kaldı şimdi
Beni ben olduğum için kucaklayamayanlar
Ücra köşelere çekilip karanlığa sindi
Aytaç Özkütük
12.09.2009
21.34
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder