30 Ekim 2008 Perşembe

Ağlamam Lazım

Çok yalnız hissediyorum kendimi
Kalabalığın ortasında tek başına kalmış biri gibi
Söyleyecek söz kalmadı anlatmaya derdimi
Unutmaya yok çare yalnızlık çektiğimi

Keşke gözyaşlarım kolay süzülseydi yanaklarımdan
Birileri olsaydı derdimi paylaşmak için
Ders çıkarmayı öğrenseydim sevda yanıklarımdan
En iyi dostum olsaydı sır tutmak için

Ama nafile, yalnızlığa mahkumiyet boynumun borcu
Keşke içime sindirebilseydim
Bitene kadar bu görkemli ölüm orucu
Keşke yalnızlığımı sevebilseydim

Aytaç Özkütük
30.10.2008
00.44

1 yorum:

AdaVapuru dedi ki...

we might as well be strangers...