Akreple yelkovan her seviştiğinde
Geçip aynanın karşısına bir güzel
Şöyle bir bakıyorum kendime
Onlardan ne eksiğim var diye
Ufukla güneş her kavuştuğunda
Bir güzel gömülüp karanlığıma
İsyan ediyorum mağrur güneşime
Niye hâlâ guruba eremedim diye
Akılla yürek her savaştığında
Tutsak düşüp kararsızlığıma
Kendi kendime soruyorum biçare
Özgürlük mü yalnızlık mı diye
Kıskanıyorum
Çünkü zaman bile
Sevişiyor akarken
Ve tüm ışıklar kavuşuyor
Gün batarken
Evet, ben yaşıyorum
Ve hatta yaşlanıyorum
Belki de hiç fark etmeden
Yenilmez bir düşmanla
Zamanla
Savaşıyorum
Aytaç Özkütük
24.08.2015
21.50
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder