Sararan Yapraklar

Yapraklar sararınca güzün
Tadı kaçar gündüzün
Ve ben geceye veririm kendimi
Toplayıp yanıbaşıma birer birer
Uzak diyarlardan sevdiklerimi
Doyasıya dertlenirim
Belki ben de uzaklara giderim
Çünkü güneşine alıştığım her sefer
Yaz bir rüya gibi gelir geçer
Ve yapraklar sararınca güzün
Elbet tadı kaçar gündüzün
Oysa geceleyin ellerim
Sabaha doğarsa diye yüzün
Nafile bir umutla titrerler

Aytaç Özkütük
30.08.2015
20.52
Ankara

Duman Kokusu

Penceremden duman kokusu yayılıyor odama
Sanırsın ki tüm geçmişim yanıyor
Bakmasın kimseler ağladığıma
Gözyaşım yangın söndürmeye yarıyor

Penceremden güz yeli esiyor gönlüme
Yüreğime mıhlanan her şeyi süpürüyor
Kızmasın kimseler tekrar sevdiğime
Bu gönül meltemle bile köpürüyor

Aytaç Özkütük
27.08.2015
22.37
Ankara

İhanet

Güneş ellerimi ısıtamamıştı
Isınmak için kirlettim ellerimi ellerinizle
Söndürmeye her çalıştığımda yangınımı
Dağlandı yüreğim ihanetinizle

Aytaç Özkütük
29.03.2015
01.53
Ankara

Hoyrat

Hangi yola çıkacağım bu sefer?
Önümde bekleyenlerim var
Zaman her zamanki gibi hoyrat
Ve her zamanki gibi dar
Gözümden akıtamadığım makus keder
Esir alacak beni yine heyhat

Yol yorgunu artık yüreğim
İçimde söyleyemediklerim var
Ve dudaklarım
Sustuklarımın kanıyla ıslak
Hava her zamanki gibi karanlık
Ve yar dimdik
Ucundan dönülemeyecek kadar
Ve yaram demir leblebi gibi ağır
Kana da yaraya da dayanacağım
Belki birkaç gün ağlayacak
Ve sonra
Yine alışacağım

Biliyorum
Ucuna ak düşmüş saçımın telinin
Ve sessizlik oturmuş her odasına yüreğimin
Çünkü zaman her zamanki gibi hoyrat
O sonsuz yolculuklara razı gelen bedenim
Önce yardan vazgeçmiş benimle
Sonra yardan düşmüş ölümüne
Heyhat

Aytaç Özkütük
31.05.2015 – 01.24
24.05.2015 – 22.15
Ankara

Zamanla Savaşıyorum

Akreple yelkovan her seviştiğinde
Geçip aynanın karşısına bir güzel
Şöyle bir bakıyorum kendime
Onlardan ne eksiğim var diye

Ufukla güneş her kavuştuğunda
Bir güzel gömülüp karanlığıma
İsyan ediyorum mağrur güneşime
Niye hâlâ guruba eremedim diye

Akılla yürek her savaştığında
Tutsak düşüp kararsızlığıma
Kendi kendime soruyorum biçare
Özgürlük mü yalnızlık mı diye

Kıskanıyorum
Çünkü zaman bile
Sevişiyor akarken
Ve tüm ışıklar kavuşuyor
Gün batarken
Evet, ben yaşıyorum
Ve hatta yaşlanıyorum
Belki de hiç fark etmeden
Yenilmez bir düşmanla
Zamanla
Savaşıyorum

Aytaç Özkütük
24.08.2015
21.50
Ankara

Sen Unutmuşum Say Beni

Her gece birkaç saç teli elimde
Gizli saklı bakıyorum resmine
Görüp bana kızacakmışsın gibi
Ben seni henüz unutmadım ama
Sen yine de unutmuşum say beni

Her hece birkaç düğüm dilimde
Hasretinle bakıyorum takvime
Sanki bana dönecekmişsin gibi
Sen bana hiç dönmeyeceksin ama
Ben hep benim sanayım gözlerini

Bırak kanayım bu yalanlarıma
Bir gün seni bana versinler diye
Yalvarayım akan gözyaşlarıma
Belki onlar da bir gün kururlar ya
Bırak ağlamadan seveyim seni

Aytaç Özkütük
20.08.2015
23.19
Ankara

Muhtaç

Ben şiire muhtacım
Derdimi anlatmak için
Oysa şiir kâğıda muhtaç
Kâğıt kaleme
Kalem elime
Elim beynime
Beynim kalbime
Yani anlayacağın
Muhtaç
Her şey bir diğerine
Bense bugün
Tebessüm etmek için sadece
Şiir gözlerine
Muhtaç olmuşum çok mu?

Aytaç Özkütük
11.08.2015
18.07
Ankara

Bira

Sen köpüklü içersin biranı
Ama ben biraz dertli severim
Ve belki bir tutam sevdalı
Sen limonlu seversin bir de
Elbette çekirdeksiz
Ben günün her anı aynı dem
Sade içerim
Köpüksüz, limonsuz, çaresiz

Aytaç Özkütük
08.08.2015
12.39
Ankara

Kırmızı Kırgınlığım

Derin bir sızı
Ve rengârenk gözlerim
Gündüzleri yeşil
Geceleri kırmızı
Ama ağlamaktan değil
Anlayamamaktan
Mesela yüreğim
O da kıpkırmızı
Bu sanıyorsun normal olan
Oysa onun rengi
Ne aşktan ne kandan
Bunu yalnızca sen bil
Bu renk ve bu sızı
Tamamen kırgınlıktan

Aytaç Özkütük
06.08.2015
15.00 suları
Ankara

Kurt ve Kiraz

Sessizliğim
Vazgeçtiğimden değil

Hani bir kurt girer ya kiraza
Kurt kirazı kemirir sanır insan
Halbuki kirazdır kurdun içini kemiren
Kiraz çürür, kurdu suçlu sanır insan
Oysa kurt ölür sevdiğinden

Suskunluğum
Vazgeçtiğimden değil
Kiraz sağlam, kurt sağ kalsın
İstediğimden

Aytaç Özkütük
02.08.2015
00.23
Zonguldak

Yarım Ay

Ay yarım bu gece
Ben yarım
Ve ay kadar sessizce
Buluta girer varlığım
Ay yarım bu gece
Ve hatta her gece
Ve ben yine ve sadece
Yalnızlığımla varım

Aytaç Özkütük
23.07.2015
23.07
Ankara

Kanser

Kanserliydi sevda hücrelerim
Bir gün zaten ölecektim
Sonra bir tedavi buldular
Ölmeyeceksin dedi doktorlar
Baştan aşka yenilendim
Tekrar sevdim, yeniden güldüm
Bir rüyada hayatı gördüm
Sonra yalanmış dediler
Yokmuş bir tedavisi meğer
Çaresiz kaldı doktorlar
Boşa çıkınca umutlar
Ve çok aniden bu sefer
Seviyorum dedim, öldüm

Aytaç Özkütük
22.07.2015
17.50
Ankara

Soluk

Aşkına düştü benliğim
Soluğumu kaybettim
Yüreğimin hızla vuruşu
Sanki bir kuşun ilk uçuşu
Vurma bu kuşu sevdiğim
İncitmez dokunuşu

Aytaç Özkütük
21.07.2015
18.45
Ankara