Yalnızlığım olmasaydı kavuşur muydu rakıyla üzüm?
Belki aynı toprakta yetişen aşıklardı onlar
Sonra biri giderken gözyaşı dökmüştü diğeri
Ya da artlarına bakmadan terk edip gitmişlerdi birbirlerini
Şimdi ikisi de pişmanmış gibi burada masamdalar
Ve şu an sadece yalnızlığım sayesinde bir aradalar
Bir fedakârlık yapayım o halde ben onlara şimdi
Ben yalnız olayım; her gece kavuşsun rakıyla üzüm
Aytaç Özkütük
04.03.2016
21.58
Ankara
